مدل های مختلف دوشاخ دوچرخه

شناخت انواع دوشاخ و سبک‌های استفاده از آن

یکی از مهم‌ترین قطعاتی که در دوچرخه‌های کوهستان با دیگر سبک‌ها متفاوت است، دوشاخ است.

انواع دوشاخ‌ها

دوشاخ خشک

دوشاخ Coil (کمک فنردار)

دوشاخ هیدرولیکی (فنر و روغن)

دوشاخ Air Spring (باد و روغن)

دوشاخ خشک (ثابت):
این دوشاخ فاقد هرگونه کمک‌فنر و سیستم تعلیق است در نتیجه همین‌طور باعث سبک بودن دوشاخ می‌شود. این نوع دوشاخ‌ها معمولاً مناسب جاده‌های کفی است و علاوه بر این که درگذشته در دوچرخه‌های قدیمی، دوچرخه‌های بچگانه و شهری استفاده می‌شد، امروزه به‌صورت تخصصی در سبک‌های Gravel (گراول) و متعدد کورسی مثل جاده‌ای و سه‌گانه هم استفاده می‌شود، همچنین جنس این نوع دوشاخ، می‌تواند آهنی، آلومینیوم، منیزیم و کربن باشد.

دوشاخ کمک فنردار و هیدرولیکی: دوشاخ کمک فنردار محبوب‌ترین نوع دوشاخ در بازار است. این دوشاخ به‌خاطرداشتن کمک‌فنر و سیستم تعلیق یکپارچه ضربه‌های وارده از سمت زمین را دفع می‌کند و باعث می‌شود آسیبی به دوچرخه‌سوار وارد نشود، همچنین تجربه‌ی سواری بسیار نرمی را برای دوچرخه‌سوار به ارمغان می‌آورد.
دوشاخ‌های کمک فنردار می‌توانند ویژگی‌ها و امکاناتی مانند حالت تنظیمی، قفل شو و ریموت‌دار بودن را ارائه دهند که معمولاً از آن‌ها در دوچرخه‌های حرفه‌ای استفاده می‌شود. ویژگی قفل شو بودن دوشاخ این است که به دوچرخه‌سوار کمک می‌کند تا در سربالایی از اتلاف انرژی جلوگیری کند و یا قفل آن را باز کنید تا در جاده کفی با خیال راحت‌تر رکاب بزنید. همچنین در دوشاخ‌های تنظیمی هم می‌توانید باتوجه‌به وزن خود آن را تنظیم کنید تا میزان سفتی و شل بودن بازی دوشاخ را تغییر دهید. در دوشاخ‌های کمک‌فنر دار سیستم تعلیق در داخل دوشاخ طراحی شده و باعث نرمی بیشتر حرکات و دفع ضربات می‌شود.

فرق دوشاخ‌های فنردار و هیدرولیکی: اصولاً در دوشاخ‌های فنردار، در دوطرفه دوشاخ فنر وجود دارد؛ ولی در دوشاخ‌های هیدرولیکی یک طرف بازوی هیدرولیکی و طرف دیگر فنر وجود دارد.

دوشاخ باد: دوشاخ باد از یک محفظه هوا که فشار آن قابل‌تنظیم است، استفاده می‌کند و به‌عنوان تعلیق عمل می‌کند. یکی از بزرگ‌ترین مزایای استفاده از دوشاخ‌های تعلیق هوا این است که به‌راحتی می‌توان باتوجه‌به نوع سفر و مسافت موردنیاز و همچنین وزن دوچرخه‌سوار، می‌توان آنها را تنظیم کرد. دوشاخ‌های هوا، از مقاومت هوا برای جذب ضربه استفاده می‌کنند (همانند مکانیزم تلمبه). فنریت موجود در دوشاخ توسط هوای فشرده شده تأمین می‌شود که در یک محفظه هوابند داخل بازوی دوشاخ مهروموم شده است. به این قسمت، تعلیق هوا می‌گویند. هرچه بیشتر هوافشرده می‌شود، دوشاخ در برابر فشرده‌سازی بیشتر مقاومت می‌کند. دوشاخ‌های هوا برای انواع دوچرخه‌سواری کوهستان از جمله کراس کانتری، trail riding، endru، Super Endru استفاده می‌شود.

مزایا و معایب دوشاخ‌ها:

دوشاخ‌های ثابت

مزایا: وزن کم، ساده و مقرون‌به‌صرفه، نگهداری آسان

معایب: عدم جذب ضربات، مناسب نبودن برای مسیرهای ناهموار.

دوشاخ‌های تعلیقی:

مزایا: جذب ضربات، کنترل بهتر در مسیرهای ناهموار

معایب: وزن بیشتر، نیاز به نگهداری منظم، هزینه بالاتر.

تفاوت دوشاخ‌های رده‌بالا و معمولی

لوله فرمان

دوشاخ‌های معمولی، بالا و پایین لوله با ابعادی یکسان و به‌اندازه 1/8-1 را دارند.

دوشاخ‌های Tappered از لحاظ ظاهری مخروطی شکل‌اند و اندازه بالای لوله آن 1/8-1 هست و سایز پایین لوله آن 1/2-1 است. از لحاظ رده‌بندی، دوشاخ‌های Tapperred (مخروطی) رده‌بالاتر از دوشاخ‌های معمولی است.

2.نحوه اتصال به سیستم چرخ Wheel set

دوشاخ‌هایی که در انتهای آن‌ها دارای میله نگهدارنده یا به‌اصطلاح (شفت) رده‌بالاتر از دوشاخ‌های بدون شفت است، که در تصویر بالا می‌توانید مشاهده کنید.

فاصله بین بازوهای دوشاخ
فاصله بین بازوهای دوشاخ بستگی به نوع دوچرخه و نوع چرخ مورداستفاده دارد. در دوچرخه‌های جاده‌ای معمولاً فاصله بین بازوها ۱۰۰ میلی‌متر است، درحالی‌که در دوچرخه‌های کوهستانی این فاصله ممکن است تا ۱۱۰ یا ۱۲۰ میلی‌متر باشد. این فاصله بیشتر امکان استفاده از چرخ‌های بزرگ‌تر را فراهم می‌کند.